ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΔΙΗΓΗΜΑ ( Μαθητές/τριες)

1ο Βραβείο

Ψευδώνυμο (Αλκμήνα) «Στο στρίφωμα της καμιζόλας» Χριστίνα-Ανυσία Νένδου Αγία Βαρβάρα

Ήταν ένα πρωινό γεμάτο ζέστη και σκόνη καλοκαιριού που γλιστρούσε από τις γρίλιες του ξύλινου παραθύρου του δωματίου της γιαγιάς. Είχε πεθάνει η γιαγιά αλλά η εγγονή της η Δαφνούλα κάθε Κυριακή τηρούσε τη συνήθεια, μάζευε λουλούδια από τους αγρούς και τα ‘βάζε σε βάζο δίπλα στο παράθυρο.

Το βλέμμα του κοριτσιού καρφώθηκε στο σκονισμένο, ξύλινο μπαούλο με το μεταλλικό του κλείδωμα πνιγμένο στη σκουριά. Το μπαούλο αυτό το θυμόταν αμυδρά από παιδί. Πάντα το έβλεπε κάτω από τον πελώριο, χρυσαφένιο καθρέφτη με το θαμπό γυαλί, μα κανείς δεν της είχε πει τι περιείχε.

Κάθισε στα γόνατα και άνοιξε προσεκτικά το μπαούλο, που έτριζε σαν να ξύπνησε από βαθύ ύπνο. Τράβηξε με προσοχή τα δαντελένια στρωσίδια, τα υφαντά, μια φωτογραφία της γιαγιάς που ήταν έγκυος στη μητέρα της και που τώρα ήταν κίτρινη, από τον χρόνο. Στο βάθος του μπαούλου η παλάμη της ακούμπησε έναν σπάγγο, τον τράβηξε προς τα πάνω και διαπίστωσε πως ήταν ένα τετράδιο με σκούρο εξώφυλλο δεμένο με σπάγγο. Η Δαφνούλα το έπιασε στα χέρια της με προσοχή, σαν να κρατούσε κάτι ιερό. Έμεινε για λίγη ώρα σιωπηλή ενώ η ματιά της σφήνωσε βιαστικά στην πρώτη σελίδα που έγραφε με ωραία, στρογγυλά γράμματα «Μνήμες από τις σκιές του βουνού» σίγουρα είναι το ημερολόγιο της γιαγιάς ψιθύρισε η εγγονή. Άρχισε να ξετυλίγει τις σελίδες του. Ήταν γεμάτες συναισθήματα και στοχασμούς. Πόσα έγραφε στο ημερολόγιό της η γιαγιά! Ψιθύρισε η Δαφνούλα.